Borçlar hukukunun konusunu borç ilişkileri oluşturur. Borçlar Hukuku’nun bu bağlamda ana kaynağı 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’dur. Ancak bunun dışında da borç ilişkilerini düzenleyici hükümler içeren birçok genel ve özel kanun bulunmaktadır. Örneğin, Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun, Türk Ticaret Kanunu vs. Şunu da hemen belirtelim ki, borçlar hukuku alanında esas olan irade özgürlüğüdür. Yani borç ilişkisinin tarafları, ilişkinin tabi olacağı kuralları kendileri belirlerler. Bu anlamda sözleşme bir nevi borç ilişkisinin tarafları arasında geçerli “kanun” gibidir.
Borçlar Yasasında geniş anlamda borç ilişkisi tanımlanmamıştır. Borç ilişkisi, iki taraf arasındaki bir hukuki bağdır ki, bu bağ gereğince, taraflardan biri (borçlu) bir şeyi verme, yapma veya yapmama yani bir edimi yerine getirme borcu altına girer. Öteki taraf (alacaklı) ise, borçlunun borcunu ifa etmesini istemek hakkına sahip olur. Böylece borç ilişkisinde 3 temel unsur yer alır: Borçlu: alacaklıya karşı bir edimde bulunma yükümlülüğü altına giren kişidir. Edim: alacaklının borçludan isteyebileceği bir davranıştır. Edimin konusu bir şeyi vermek, yapmak ya da yapmamaktır. Alacaklı: borçludan bir edimde bulunmasını isteme yetkisine sahip bulunan kişidir
